Μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις μεταξύ συγκυβέρνησης (Σύριζα-ΑνΕλ) και δανειστών για το ακριβές περιεχόμενο του μνημονίου που θα επιβάλουν στη κοινωνία, και αφού οι διαπραγματεύσεις φάνηκαν να οδηγούνται σε τέλμα, η συγκυβέρνηση αποφάσισε να προκηρύξει δημοψήφισμα.
Αυτό που διατυμπανίζουν σε κάθε τόνο τόσο ο πρωθυπουργός με τα μέλη της συγκυβέρνησης όσο και τα προσκείμενα σ’ αυτούς ΜΜΕ είναι πως ο λαός με αμεσοδημοκρατικό τρόπο καλείται να αποφασίσει για τη μοίρα του. Ξεχνούν όμως πως αμεσοδημοκρατία δε σημαίνει να μπορείς να επιλέξεις εκβιαστικά σε ένα ερώτημα που θέτει ένας τρίτος. Αμεσοδημοκρατία σημαίνει να μπορείς να συνδιαμορφώσεις ισότιμα με όλα τα μέλη της κοινωνίας σου τόσο για το περιεχόμενο του ερωτήματος που θα τεθεί όσο και για την απάντηση που τελικά θα παρθεί. Ένα ερώτημα όμως που θα εκπορεύεται απ’ τις πραγματικές ανάγκες όλων των μελών της κοινωνίας και θα βρίσκει τρόπους να απαντά σ’ αυτές.
Παρ’ όλη όμως την πλαστότητα του διλήμματος οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τις συνέπειές του και νηφάλια να τοποθετηθούμε πάνω σ’ αυτό αλλάζοντάς του περιεχόμενο και ουσία.
Μια ενδεχόμενη επικράτηση του ΝΑΙ θα σημαίνει την ουσιαστική καταδίκη του κόσμου του αγώνα. Θα σημαίνει την υποταγή των καταπιεσμένων στην επέλαση του διεθνούς κεφαλαίου. Θα σημαίνει την εθελόδουλη ανοχή σε ένα νέο γύρο ακόμα πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης εξόρμησης. Δεν είναι τυχαίο που το πιο επιθετικό και ανάλγητο τμήμα των δυνάμεων της ντόπιας και διεθνούς αστικής τάξης έχει ξαμοληθεί σε έναν αγώνα για την επικράτηση του. ΝΔ, Ποτάμια, Καμίνιδες και σια ωρύονται απ’ το πρωί ως το βράδυ στα κανάλια, Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες δίνουν τελεσίγραφα, Βιομήχανοι, Εφοπλιστές, Έμποροι Πετρελαίου, Επιχειρηματίες και λοιποί ντόπιοι αστοί στήνουν ενώσεις υπέρ του ΝΑΙ και απειλούν με απολύσεις όποιον εργαζόμενο ψηφίσει ΟΧΙ. Άξιος συμπορευτής τους οι εδώ και χρόνια ξεπουλημένοι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ. Ταυτόχρονα και με την αρωγή των ΜΜΕ όλος αυτός ο ακροδεξιός και φιλελεύθερος οχετός μέσα από το μόρφωμα “Μένουμε Ευρώπη” προσπαθεί να κερδίσει χώρο λερώνοντας τις πλατείες και τους δρόμους των αγώνων και των πραγματικών διεκδικήσεων.
Απ’ την άλλη μεριά η συγκυβέρνηση μη θέλοντας να έρθει σε πραγματική σύγκρουση με τις εντολές του κεφαλαίου, πέρα απ’ τα επικοινωνιακά παιχνίδια ανταρσίας, προσπαθεί να κερδίσει τη συγκατάβαση του λαού σε ένα δικό της μνημόνιο με τους δανειστές. Αποπροσανατολίζοντας τους καταπιεσμένους διακηρύσσει πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει πέρα απ΄ τη συμπόρευση με τις επιταγές των υπερεθνικών θεσμών (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Προσπαθεί έτσι να αποσπάσει τη κοινωνική συναίνεση για να συνεχίσει τη δικιά της πολιτική μακριά από το πολυδιαφημισμένο “σκίσιμο του μνημονίου” με προτάσεις για αντίστοιχα μέτρα εξόντωσης για τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Στην παρούσα συγκυρία οι καταπιεσμένοι οφείλουμε να απαντήσουμε συνολικά ενάντια σε κάθε πολιτική συνέχισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ενάντια σε κάθε είδους μνημόνιο και κάθε ντόπιο διαχειριστή του. Οφείλουμε να καταλάβουμε πως ο δρόμος μέσα στα πλαίσια της ΕΕ και του κεφαλαίου είναι σπαρμένος με τα αγκάθια της ανεργίας, της επισφάλειας, του μαρασμού της παραγωγής, της εξαθλίωσης. Το δικό μας ΟΧΙ οφείλει να είναι ΟΧΙ ΤΑΞΙΚΟ. Να θέσουμε το πεδίο του διαλόγου στους χώρους που γεννιούνται οι πραγματικές ανάγκες και απαντιούνται τα ουσιαστικά ερωτήματα. Να μετατρέψουμε τους δρόμους και τις πλατείες, τους χώρους εργασίας και τις γειτονιές σε εστίες αντίστασης και αγώνα.
Να βάλουμε τις βάσεις και να φανταστούμε μια άλλη κοινωνία χωρίς το Κράτος και το Κεφάλαιο να ορίζουν τη ζωή μας. Λίγα χιλιόμετρα μακριά απ’ την Ελλάδα συντελείται σε πραγματική βάση η οικοδόμηση μιας άλλης οικονομίας στις επαναστατημένες πόλεις και βουνά της Ρογιάβα. Εκεί οι Κούρδοι αντάρτες και αντάρτισσες, μαζί με όλες τις εθνοτικές κοινότητες της περιοχής, μέσω λαϊκών συνελεύσεων στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές τους και μέσω ανακλητών αντιπροσώπων στήνουν ένα διαφορετικό μοντέλο κοινωνίας χωρίς τους θεσμούς του Κράτους και δίχως το Κεφάλαιο να εισβάλει στη κοινωνική οργάνωση.
Μέσα λοιπόν στο σκηνικού τρομοκρατίας και φόβου που προσπαθούν να καλλιεργήσουν, να αντιτάξουμε πως οι από τα κάτω αυτής της κοινωνίας μπορούμε μόνοι μας να απαντήσουμε στα προβλήματα και στις ανάγκες μας. Να στήσουμε κεντρικές λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε πόλη και χωριό αλλά και σε κάθε γειτονιά, να ενισχύσουμε τα σωματεία βάσης μας και να τα κάνουμε αγωνιστικά, να φτιάξουμε δίκτυα αλληλοτροφοδότησης από τους παραγωγούς στους καταναλωτές, να ενισχύσουμε αυτοοργανωμένες δομές υγείας όπως τα κοινωνικά ιατρεία και να μην αφήσουμε κανέναν αβοήθητο. Να στήσουμε δομές αυτοάμυνας απέναντι σε μπάτσους και φασίστες. Να ονειρευτούμε και να πραγματώσουμε μια άλλη κοινωνία αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης, ισότητας κι αυτονομίας.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΔΙΛΗΜΑΤΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΕΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ