Τι μας λείπει, τι μας λείπει… α ναι, λίγη δημοκρατία παραπάνω να ’χαμε! Αυτό το ανικανοποίητο που μας τριβελίζει νυχθημερόν τα σωθικά. Πότε επιτέλους θα την ζήσουμε την ρημάδα την δημοκρατία; Στο κάτω-κάτω, γι’ αυτό δεν αγωνιζόμαστε; Για να δούμε επιτέλους το «αίτημα για δημοκρατία» να παίρνει σάρκα και οστά, να ζωηρεύει και να θεριεύει κάνοντας τις ζωές μας ομορφότερες; Είναι γνωστόν βέβαια τοις πάσι πως, αν δεν βιώσεις κάτι, δεν είσαι σε θέση να το ξεπεράσεις, βρε αδερφέ. Γι’ αυτό και η μαρξιστική-«αντιεξουσιαστική» αριστερά έχει την λύση∙ να ζήσουμε την πραγματική(;) δημοκρατία ως βάση για το ξεπέρασμα της. Ας το πάμε σιγά-σιγά το πράγμα. Γιατί τόση βιασύνη; Ζεις, λοιπόν, την δημοκρατία σου, την κάνεις έπειτα πιο «επαναστατική», πιο άμεση, λίγο κολχόζ, λίγο κιμπούτς, λίγος Καστοριάδης, μερικά ελευθεριακά σχολειά και μπόλικο εναλλακτικό κράτος και ο δρόμος για της απόλυτη ελευθερία θα ’ναι γιομάτος ροδοπέταλα.
Διαφωνείτε; Τι είναι μερικές εκατοντάδες και χιλιάδες ακόμη χρόνια σκλαβιάς, αν έχεις βρει την «μαγική» συνταγή που απελευθερώνει ανθρώπους και φύση; Θα περιμένουμε λοιπόν. Η καρτερικότητα θα γίνει το νέο μας παρατσούκλι. Η βιβλική μορφή του Ιώβ θα ραφτεί στις μαυροκόκκινες και το άσμα «κάνε υπομονή…» της αείμνηστης «εθνικής μας σταρ», θα ακούγεται μονίμως σε μικροφωνικές και συνθήματα. Είναι δυνατόν να αγωνιάς για την συνολική απελευθέρωση στο εδώ και το τώρα; Να ζητάς το αυθόρμητο και ανεξέλεγκτο έξω από πολιτική και ιδεολογίες; Κακώς, κάκιστα. Η σκλαβιά είναι σαν την ίωση. Η «σωστή» θεραπεία επιβάλει την συμπτωματική αντιμετώπιση της. Βήμα το βήμα. Πως; Δεν σας αρέσουν οι θεσμοί; Μην σκάτε, όλα διορθώνονται. Να μην είστε όμως και παράλογοι∙ δεν γίνεται να τους καταργήσουμε εντελώς. Θα αυτό-θεσμίσουμε όμως, το κατά δύναμιν, τις ζωές μας. Τα «εργαλεία» άλλωστε υπάρχουν∙ εναλλακτικά σχολεία, αυτοοργανομένα ιατρεία, ελευθεριακή ψυχιατρική, πολιτοφυλακές και ό,τι άλλο βάλει ο νους. Τζάμπα στήνουμε οριζόντια εγχειρήματα τόσα χρόνια;
Τι είπατε; Ότι όλα τα παραπάνω τα προσφέρει και ένα «σωστό» κράτος; Μα ο κρατισμός περνάει χοντρό λούκι, δεν πρέπει με κάποιους τρόπους να καλύψουμε τα κενά του όπου και όταν χρειάζεται; Ναι μεν, η παρούσα μορφή του κρατισμού είναι αστική, αλλά ακόμη και σε αυτήν μπορούμε να πάρουμε μια γεύση απ’ την «έφοδο στον ουρανό», μέσα απ’ τα γνωστά μας αυτοοργανομένα εγχειρήματα, οριζόντιας δόμησης. Όχι, εμείς ναι μεν θα χρησιμοποιήσουμε το κράτος «εργαλειακά», αλλά βαθμηδόν, όπως ήδη αναφέρθηκε, θα σας προσφέρουμε την ελευθερία σε μικρές δόσεις, για να μην τη νιώσετε απότομα και ζαλιστείτε απ’ το μεθυστικό της άρωμα.
Θα κάνουμε την Αθήνα Βερολίνο και την Θεσσαλονίκη Βαρκελώνη. Δεν νομίζουμε να έχετε αντίρρηση. Για ποιον λόγο άλλωστε; Με «ζωντανές» πλατείες, αντικομφορμιστικά δρώμενα, μαθήματα κατασκευής μπύρας και πολλούς άλλους «αντιεξουσιαστικούς» λαγούς απ’ τα καπέλα μας. Απ’ όλα διαθέτει ο μπαξές. Όρεξη να έχετε και πολύτιμον χρόνο για ανούσιο σκόρπισμα.
Τι σου είναι όμως η αριστερά; Ο κορυφαίος ξενιστής. Διεισδύει τόσα και τόσα χρόνια στο σώμα των κοινωνικών αγώνων σαν κακιά αρρώστια και μεταλλάσει την μορφή της, δίχως βεβαίως να χάνει την ουσία και την πολιτική της φύση. Άντε να κυβερνήσει επιτέλους ο Αλέξης, για να δούνε και οι «ελιτιστές με τα καβαλημένα καλάμια», «βερμπαλιστές» και «εκτός πραγματικότητας» αναρχικοί μιαν πολύχρωμη εναλλακτική μέρα! Και εις άλλα με υγείαν…
Σύντροφοι Για Την Αναρχική Απελευθερωτική Δράση