Τον Απρίλιο του 2010, με το διάγγελμα Παπανδρέου, έπεσαν οι μάσκες της κοινωνικής ειρήνης. Η κυρίαρχη τάξη, η τάξη των πλουσίων, εφαρμόζοντας μνημόνια επιτίθεται απροκάλυπτα στον κόσμο της εργασίας. Η νέα καπιταλιστική αναδιάρθρωση έχει ως αποτέλεσμα τα μειωμένα ημερομίσθια, τις απλήρωτες ώρες εργασίας, τον αποκλεισμό μεγάλων κομματιών της κοινωνίας από τα βασικά είδη και μέσα διαβίωσης. Και η επέλαση συνεχίζεται…
Οι τράπεζες και οι κεφαλαιαγορές εκβιάζουν με νομοθετήματα και απειλούν τους λαούς με εξόντωση, αν εκείνοι δεν υποταχτούν στις αποφάσεις τους. Οι επενδυτές χαράζοντας γραμμές σε εικονικούς χάρτες μετατρέπουν το περιβάλλον σε βιομηχανική και μεταλλευτική ζώνη, υποβαθμίζοντάς το και αδιαφορώντας για τις αρνητικές επιπτώσεις πάνω σε άνθρωπο και φύση (πιο “λαμπρό” ντόπιο παράδειγμα, οι Σκουριές). Τεράστια κομμάτια γης δεσμεύονται και μετατρέπονται σε τουριστικά θέρετρα (π.χ. Costa Navarino) με σκοπό τη διασκέδαση των ευνοούμενων, στη λογική νεοαποικισμού. Στην ίδια λογική ακόμα και η ίδια η ανθρώπινη φύση απονοηματοδοτείται, μετατρέποντας χώρες ολόκληρες σε σταθμούς υποδοχής και μεταφόρτωσης ανθρώπινων ζωών και εμπορευμάτων-πράγματα εξάλλου εξισωμένα στο μυαλό των αφεντικών.
Σε αυτή τη δυστοπία, τα “ναι” και τα “όχι” δεν έχουν καμία σημασία.Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, κανείς δεν ξέρει τι θα αποφασίσουν τα αφεντικά την επόμενη ημέρα. Τα σενάρια είναι “δουλειά” των καναλιών, που σκοπό έχουν να εξυπηρετούν συμφέροντα. Τα διλήμματα για μας ανήκουν στη σφαίρα του φαντασιακού, καθώς το μόνο δεδομένο είναι πως η λιτότητα θα συνεχιστεί ό,τι κι αν δείξουν οι κάλπες.
Ενάντια σ’ αυτές τις πολιτικές, οι κοινωνίες μπορούν να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις. Οργανώνουμε τη ζωή μας χωρίς διαμεσολαβητές και αντιπροσώπους, με γνώμωνα την αλληλεγγύη, την ισότητα και την ελευθερία.
Με συνεχείς αγώνες να πάρουμε τον έλεγχο των ζωών μας. Οι απαλλοτριώσεις και οι καταλήψεις μπορούν να φέρουν στα χέρια μας τα μέσα παραγωγής των αφεντικών και τις υποδομές του κράτους. Η διαχείρισή τους να περάσει πια σε συνελεύσεις και οριζόντιες δομές, χωρίς την παρουσία “ανωτέρων”.
Ας μετατρέψουμε τα ντόμινο κατάρρευσης των αγορών, σε ντόμινο εξεγέρσεων.
Πρωτοβουλία Αναρχικών Από Το Βύρωνα